Özel » Hobilerim » Şiirler

Muhabbet Kuşu Konuşur mu?

Hayatımdan Notlar

 VARLIĞIMA

 VEDA

Veda etmek kolaymı her şeyden,
Yaşamanın anlamı ne?
Olmamalı veda diye bir kelime dillerde,
Dostluklar ölünceye kadar sürmeli.,
Tanrının bileceği o ana kadar.,
Elveda dememeli insan…

Bittiği yerde biter bazı şeyler,
Bırakın gitsin gideceği yere kadar,ama sen veda deme,
Elveda deme…
Bir gün olurda gönüller geri döner,
Yeniden doğar insan,
Güneşin hergün doğup,
Akşam battığı gibi.

Ama, sabahı var her batışın,
Bilemeyiz ki öbür dünyada varsa cennet ile cehennem;
Bakarsın yollar kesişiverir.
Şaşırır kalırsın veda veya elveda dediğine,
Olur mu olmaz mı bilemeyiz,
Garip bir yaşamdayız hepimiz.

21ekim 2009 Atilla alpbaz

 SORUYORUM

YAŞLILIK

Ben yetmişindeyim hayatın.
Bazılarına göre ihtiyar,
Çökmüş bir çınar,
Ölümü bekleyen.

Sanmayın gençler böyledir hayatımız,
Bana kalırsa kırkındayım, haydi elli altmış diyelim,
Bakmayın adımlarımın yavaşladığına,
Aldırmayın…
Merdivenlerde biraz tıkandığıma,
Soluklandığıma.,
Eskisi kadar balık avına gidemediğime,
Hayıflanmayın.

Sağlıklı,
Sabahları yollarda yürüyen,
Hayatın içinde yaşayan bir piri ihtiyarım ben.
Ne geçirdiğim iki paypass,
Ne de kalbimdeki ufak tefek tekleme,
Umurumda değil, inanın.
Yaşıyorum , yaşamın bana verdiği kadar,
Size göre olsamda ihtiyar
Gönlüm bahtiyar.

Ne derseniz deyiniz,
İhtiyarlığı kabul etmiyor gönül.
Elimdem gelse yine dalacağım derinlere,
Zıpkınla balık avlayacağım.
Ama, artık öldürmek gelmiyor içimden,
Yufka yüreklimi oldum? nedir amma,
Artık, filmlerde ağlamaktan utanmıyorum.

Hayat bu değil,
Teslim olmak değil yaşlılığa.
Diyorum ki..
Dingin olacaksın.
Daha ağır olsada hayatım,
Yemeklerim daha az tuzlu, tansiyon seker de olsa,
Yaşımın gereği diyeceksin.

Elbette ki yaşına göre yaşayacaksın,
Bir avuç ilaç içsemde, bu bir kader,
İstediğim kadar yiyemiyorsam da dönerden.
Ben yaşıyorum gönlümce.
Tanrım binlerce şükür sana,
İhtiyarlık mı? Boş ver,
Belki ölümden sonra.

2009 Ekim

 HAYATIN SONU

Düşüyor bir yaprak ağır ağır dalından,
Sararmış solgun.
Uzakta bir sela sesi,
Bilemeyiz ki kimin nesi.
Dalından düşen yaprak misali,
Kimbilir kimler kaldı anasız babasız,
Bu  bir kaderdi.

Belki de komşusunda bir doğum,
Yeni bir bebek geldi dünyaya,
Doğumevi yolunda bir siren sesi.
Bir ağaçtan bir yaprak düşerken,
Hayat ağacında bir yaprak daha yeşerdi.

Bir ağaca benzetirim ben hayatı,
Hayat ağacı devam etmiş asırlarca.
Dünya olalıdan beri böyle bu,
Birileri doğarken ölüyordu birileri.

İnsanın evine yakın olması cami’nin,
Bilmemki iyi mi kötü mü?
Her sela okunuşunda,
Bana ne zaman gelecek diye,
Düşünmeden edemez insan .

Her ağacın mevsimi başka.
Bilemeyizki ne zaman ve nerede,
Düşeceğiz hayat ağacından.

Yüce tanrım sana bin şükürler olsun,
Ne zaman biterse biter,
Değilmiyiz ki misafiriz bu dünyada.
Yaratanın bileceği bir oyun..
Kaderde ne yazılmış ise o,
Ölüm korkusunu tattırmadan
Rüzgar hızlı esmeli,
Birden sana kavuşmalı insan.

Hiçbir şey hissetmeden,
  Yaprak, ağır ağır düşmeli,
    Hayat ağacı, bir başkası ile yeşerirken.

2010 ekim

 
İNSANLAR

İnsanlar insancıklar,
Kimi esmer, kimi sarışın, kimi siyah,
Çekik gözlü, elma yanaklı,
Türkü, kürdü, almanı,
Hepsi insan.
İki kulaklı,
İki ayaklı.
Siz hiç 14 parmaklı insan gördünüz mü?
Dört gözlü,
Yedi kulaklı, kuyruklu,
Yok öyle bir şey.

Tanrı hepimizi aynı yaratmış.
Adam arap, sarı, esmer,
Doğmuşsa anasından ne olmuş?
Hepsi aynı.

Kimi kısa, kimi uzun,
Kimi tombul, kimi ise,
Dalyan gibi..

 Acaba yürekleri nasıl,
Kimse bilmez.
Peki nedendir bu ayrılıklar?
İnsan Müslüman anadan doğmuş sa,
Anası babası hiristiyan sa,
Museviyse ,budistse ne olmuş,
Soyunun dinini almış hepsi bu,
Hepsi aynı ademin oğlu.

Herkes kendi diniyle,
Öğrendiği gibi tapmışsa tanrıya.
Yüreklerde aynı heyacanla,
Tanrıya yaratana inanmışsa,
Şükretmiş se yediklerine içtiklerine,
Ha avuç açmış,
Ha istavroz çıkarmış ne çıkar,
Ne farkı var Allah aşkına?

Eğer görüyorsan kendini diğerlerinden daha yüksek,
Acırım.
Bence günahkarsın tanrı gözünde.
Hangi dinden olursan ol,
Ol ama, tanrının yarattığı gibi insan ol,
İnsan ol allah aşkına.

Sakın ha Kendini yüksek görme.
Böbürlenme.
Kibirli olma, haddini bil...
Zenginde olsan fakirde olsan,
İstersen ol padişah,
Gideceğin yer aynı yer.
Sana da aynı şey ,
Diyecekler ki,
Allah rahmet eyleye.

Haziran 2012

 DEĞER Mİ ?

İnsanoğlu,
Canavarların başı,
Kuşu kurdu acımadan yiyen.
Canlı canlı yengeci kaynar suya atan,
Tavukları kuşları boğazlayan insan oğlu değimli ??

Değimli ki atom bombasını atan,
Napalm bombaları ile insanları cayır cayır yakan,
Ses bombaları ile dağları inleten,
İnsan oğlu değil mi.?

Canavar diyoruz bazı hayvanlara,
Arslanlara kurtlara,
Kendimize bakmadan.
Biliyormusunuz bügün,
Kaç milyon sığır boğazlandı?
Kaç milyon koyun kestik?
Kaç milyon tavuk nefes verdi?
Milyonlarca balık ağlarda ,
Yaşama elveda dedi.

Canavar diyoruz bazı hayvanlara,
Ama onun bir tek amacı var.
Sabah çıkarken,
Ben bu gün bir ceylan yiyeyim diye
Düşünmez arslan.
Önüne ne çıkarsa onu avlar,
İster tavşan olsun, ister ceylan,
Tek bir amacı vardır onun,
Tokça yaşamak, aç kalmadan .

İnsan oğlu öylemi ya?
Bilerek yapar her yaptığını.
Tabancaları oyuncak olsun diye mi yaptılar?
Koca bir kasabayı kimyasallar ile yok eden,
Bir bomba ile yüzbin kişiyi kor eden,
İnsan oğlu değil mi?

Tanrı bunun içinmi yarattı ne dersiniz?
Binlerce güzellik var iken bu dünyada,
Acımasız olmak insanlığa sığar mı?
Çiçekler, kelebekler, hakkın nimetlerine,
Bakmaya doyamazken.
Bunca düşmanlığa değer mi?

Öldürüken bir sineği bile iyi düşünmeli insan,
Her canlının yaşamaya hakkı olmalı.
Öldüreceksek bir canlıyı,
İyi düşünmeli,
Onun hakkı nereye kadar.
Varsa bir yolu,
Her şey kararında olmalı.

Değermi, dostlar değermi?
Allah aşkına değermi?
Bir hırs için her şeyi yok etmeye değer mi ?.
Değer mi bunca güzelliği,
Güzelce yaşamak varken.

 AŞKLAR

Başa gelen her aşk yaşanmalı,
Şansın varsa ölünceye kadar.
Şöyle böyle dememeli insan,
Bir günde olsa ,
Aşklar Ölesiye yaşanmalı.

El ele gezmeli sevenler,
Kırlarda çimenlerde sarmaş dolaş
Gönlünce yuvarlanmalı,
Sevda bitinceye kadar,
Yürekten yaşamalı insan.

Elbette bir gün bitecek bazı aşklar
Hepsi ölesiye değil ya.
Bitecekse dostça bitmeli
Dost kalmalı aşıklar
Değilmi ya
Gereksizdir kavgalar.

İstesen de istemesen de zaten bitecek
Eğer dostluğa dönemezse aşkın
Arkadaş olamazsan eğer
Yürümez kardeşim
Sonsuza kadar,

 Yaşamalı aşka ulaşan,
Aşkı ölürcesine yaşamalı.
Aşık olanlar unutmayın ,
Herkese nasip olmaz,
Aşkı yaşamak sonsuza kadar.

2010

SABAHA DOĞRU

Binlerce insan mezarlarda yatıyor,
Hepsinde bir mezar taşı.
Soğuk ve nemli,
Ziyaretçilerini bekler.

Mezar taşlarında isimler yazılı,
Kiminde Hüseyin kiminde Nazlı,
Her birine ağlayan birileri var ,
Fistanlı şalvarlı
Gözleri yaşlı
İşte bu ademoğlu.

Kimileri ise yalnız,
Sanki Unutulmuş,
Belliki sevenleri de yok olmuş,
Kasvetli ve yalnız,
Bir dua bekler.

Mezar taşlarında şiirler yazılı,
Ahmet yatar der ama ruhsuz,
Sessiz ve Umutsuz.
Karıncaların yuvası olmuş,
Sakin ama huzursuz .
Binlerce yumurta var kemikler arasında,
Can kokulu ama,
Hayatları kusursuz.

Yer altında olanları gören yok.
Çoğundan kalansa sadece kemikler,
Solucanlara yem olmuş,
O güzelim eller, yok olmuş ince beller..

Burası Yarendede türbesi
Çam Kokulu, esintili bir rüzgar sesi.
Sanki ruhlardan gelen bir selam sanırsın.
Çam Dallarında kozalaklar ,
Hepsinde binlerce atom var
Altta yatanlardan kızılımsı.

Hayat bu işte,
Devam ediyor dallarda her yerde.
Kalanlardan azot mu fosfor mu?
Aklına gelen her kimyasal
Bir candan diğer cana
Bir doğal döngü.

Her canlıdan atomlar ,
Belki içtiğin sularda.
Binlerce milyonlarca yıl,
Aynı atomlar bir candan diğer cana,
Dolaşıp dururlar,
Yaşamın sırrı bu.

Bunu bilmeye aklımız yetmez,
Yüce yaratanın kanunu bu.
Sadece verdiği izin kadar,
Bileceğiz alemi,
Sonsuzluğa kadar,
hayatın sırrı bu .

Cennetmi cehennem mi?
Fazla karıştırma,
Üşütürsün kafayı.
Sadece şükret.
Şükret ki bu satırları okuyabiliyorsun,
Demekki yaşıyorsun,
Daha ne istersin sabaha doğru.
Be ademoğlu.

8 mayıs 2012 saat 04-06 Atilla Alpbaz

 
DENİZ

Akşamın karanlığı çöktü yine,
Narlıdere sahili sessiz.
Bu son bahar akşamında,
Yollar boş, sahiller kimsesiz.
Bir kedi var köşebaşında,
Terk edilmiş,
Belli ki kadersiz.

Hızla geçen birkaç araba dışında,
Sahilde kimseler yok.
Poyrazın sesi uzaklardan yel getirir,
Esen rüzgar sa buz gibi,
Acımasız ve hissiz.

Kıyıya vuran dalgalar sa duyulan tek ses.
Oysa ki o koyu denizlerde,
Derinler sakin, binlerce yaşam var.
Ben diyeyim bin ,siz deyin on bin,
Canlı var her karesinde,
Bilinmezki nasıl yaşarlar.
Balıklar, böcekler, midyeler,
Daha bilmediğimiz neler neler
Hepsini bilmek mümkün değil,
Sırrı ise bilende.

Gazetede okudum geçen gün,
Üç bin metre derinde bir dev ahtopot ,
Tam üç ton.
Yeni keşfedilmiş derler ama,
Milyonlarda yıl belli ki orada yaşar,
Kara derinlerde insanlardan habersiz.

Bizim denizlerde ise ufacık,
Her gün bilmem kaç tanesi,
Tabaklarda meze .
Doğramışlar halka halka,
Gidecek ki bilmez hangi sineye.

kimbilir nerelerde yaşadı?
Üç kg olmak için,
kaç tane balık yedi acaba?
En sonunda sofrasında bir faninin
Mezesi olmuş, kadersiz.

Umarız insanlar bitirmez denizleri,
Her şeyi bitirdiği gibi.
Bilmeli ki denizler biter ise insanlıkta biter,
Bu nedenle insan oğlu,
her şeyi kararınca yemeli.
Düşünmeli geleceği ,
Tüketmemeli delicesine.
Şimdilerde olduğu gibi,
Arsız ve acımasız.

yürekten sarıl kardeşim. 

 KARACASU YAYLALARI

Yüreğimde bir sızıdır
Çoukluk anılarım.
Pınarlardan soğuk suların aktığı,
Kelebekler topladığım,
Yaşadığım Karacasu yaylaları.

Erguvan yapraklarını para yapıp,
Koşturmaca oynadığım arkadaşlarım,
Hepsi yüreklerde.
Andıkça gönlümün burkulduğu,
Karıncalı dağının yandığı günler,
Yüreğimi dağlayan yanık çam kokuları,
Kahvedere yaylası,
Çocukluk anılarım.

Testi ile su doldurduğum,
Erikli, tabane, söğütlü, düğmeli, Alaşehir pınarları
Hatırlayan kaldımı o günlerden
Yaz akşamlarında ki testi savaşları.
Kokularını unutamadığım,
Oğulması Elma ve erguvan ağaçları.
Uzaktan gelen gıcırtılı,
Cıngırdak dediğimiz tahtaravellinin sesi.
Yaylada çaldığım kavalın,
Sesine cevap veren Karıncalı dağları.

Çınar altında içtiğimiz demli çaylar,
Ali dedenin katmeri,
Tadını başka yerde bulamadığım,
Oğlak kebapları.
Çocukluk anılarım,
Karacasu yaylaları.

Baharda erguvanların açtığı
Kelebek peşlerinde koştuğum
Geceleri parlayan ateş böceklerini
Yere düşen yıldız sandığım
Yeşil yaylalarım.
Boyu aşan mısır tarlasında
Börülce topladığım
Çocukluk anılarım.

Hatırlayan varmı acaba?
Koştukça pat pat ses çıkaran,
Tozu dumana kattığımız,
Pat pat yolunu?
Araba peşinde koştuğumuz,
Süs yolu dediğimiz yayla yolunu
Unutmak kolaymı?

Bir ömür böyle geçti işte.
Hepsini Hasret le andım
Bilmem ne zaman nerede
Mezarım bir yerlerde olacak
Kokulu nergisler,
Mavi Sümbüller,
Unutturur mu acaba ?
Hasretle geçen yılları.

Her Toprak Allahın,
Heryerde aynı toprak.
Sanırım ruhumda kalacak
Kokusu toprak yolların.
Eğer varsa yaşam ölümden sonra,
Bilinmez ki,
Yaratanın sırrı gizli,
Varsa var yoksa yok ama,
Ruhumda kalacak,
Canıma can veren yaylalar.
Daha onbeş tanesi
Nacıpınar, kahvederesi
Ruhumda yaşayacak,
Çocukluk anıları.

Alpbaz 2011

 YAŞAMAK

 allahım